1 stycznia 2026 r. zaczną obowiązywać nowe przepisy w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych czy kosztów leasingu samochodów.
Wedle nowych limity amortyzacji wynosić będą:
- 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym / napędzanym wodorem w rozumieniu ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych;
- 150 000 zł – jeśli emisja CO2 silnika spalinowego samochodu osobowego, określona na podstawie danych zawartych w centralnej ewidencji pojazdów, wynosi mniej niż 50 g na kilometr;
- 100 000 zł – jeśli emisja CO2 silnika spalinowego samochodu osobowego, określona na podstawie danych zawartych w centralnej ewidencji pojazdów, jest równa lub wyższa niż 50 g na kilometr.
Podobne limitacje dotyczyć będą kosztów z tytułu umów leasingu samochodów osobowych.
Co ważne, z mocy przepisów przejściowych zasady w zakresie amortyzacji znajdą zastosowanie do aut kupionych / leasingowanych od 2026 r. Niestety, brak przepisów przejściowych w zakresie umów leasingu. Trudno przewidzieć, czy w praktyce organy podatkowe zaakceptują wyższe limity dla umów w toku – w myśl zasady ochrony praw nabytych i interesów w toku.
Czy zakup auta jeszcze w 2025 r. może być traktowana jako schemat podatkowy?
Jeśli jednym z istotnych celów zawarcia umowy było uzyskanie korzyści podatkowych, to podatnik powinien zgłosić schemat podatkowy. Jeśli jednak zakupy wynikają z potrzeb biznesowych, to wówczas obowiązek raportowania może nie powstać.
Co do zaś podstaw prawnych dla takiego podejścia to wskazać należy, że zgodnie z art. 86a §1 pkt 10 Ordynacji podatkowej schemat podatkowy to uzgodnienie, które:
- spełnia kryterium głównej korzyści oraz posiada ogólną cechę rozpoznawczą (tu potencjalnie do rozważenia);
- posiada szczególną cechę rozpoznawczą, lub
- posiada inną szczególną cechę rozpoznawczą.
Z kolei uzgodnienie to zespół powiązanych ze sobą czynności, które mają lub mogą mieć wpływ na powstanie lub niepowstanie obowiązku podatkowego (art. 86a § 1 pkt 16 Ordynacji podatkowej).
Kryterium głównej korzyści zdefiniowane jest w art. 86a § 2 Ordynacji podatkowej. Kryterium głównej korzyści uważa się za spełnione, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności oraz faktów należy przyjąć, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami innymi niż osiągnięcie korzyści podatkowej mógłby zasadnie wybrać inny sposób postępowania, z którym nie wiązałoby się uzyskanie korzyści podatkowej rozsądnie oczekiwanej lub wynikającej z wykonania uzgodnienia, a korzyść podatkowa jest główną lub jedną z głównych korzyści, którą podmiot spodziewa się osiągnąć w związku z wykonaniem uzgodnienia.
Stąd może wystąpić tu element wyższych kosztów podatkowych – jako wypełnienie kryterium głównej korzyści.
W praktyce, można się spodziewać, że leasingodawcy – aby nie musieć oceniać poszczególnych przypadków – przyjmą podejście, w myśl którego:
- zgłoszą umowę leasingu operacyjnego jako tzw. schemat standaryzowany (czyli możliwy do wdrożenia u wielu podmiotów);
- w efekcie, zgłaszać będą wszelkie zawarte z klientami umowy.
