Wnioskodawca to polska spółka, która planuje zawrzeć umowę agencyjną ze spółką z Indii (agent). Agent będzie pośredniczył przy sprzedaży produktów wnioskodawcy na rynku indyjskim. Do jego zadań będą należeć m. in.: reprezentowanie spółki, uczestnictwo w spotkaniach, składanie ofert w imieniu spółki, odpowiadanie na wszelkie pytania klientów, negocjacje itp.
Spółka zadała pytanie, czy przychody uzyskiwane przez agenta mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 Ustawy CIT? Zdaniem spółki, odpowiedź na tak postawione pytanie jest negatywna, przez to spółka nie obowiązku poboru WHT od wynagrodzenia agenta.
Dyrektor KIS nie zgodził się z tą tezą wskazując, że analizowane usługi są podobne do usług reklamowych, usług badania rynku oraz usług doradczych (noszą cechy odpowiadające usługom o charakterze podobnym do powołanych usług) – zatem należy pobrać WHT w Polsce.
Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę spółki uwzględnił i interpretację uchylił.
Zdaniem WSA, mamy tu do czynienia z pośrednictwem, które należy odnieść do uregulowanej w Kodeksie cywilnym umowy agencyjnej. Wedle WSA fakt, że usługi świadczone przez pośrednika są podobne do usług reklamowych, usług badania rynku oraz usług doradczych nie przesądza, że elementy te przeważają w zawieranej przez spółkę umowie pośrednictwa.
Rozstrzygnięcie to podtrzymał NSA.
NSA zgodził się z WSA, że analizowana usługa to usługa pośrednictwa, gdzie typowymi elementami są uczestnictwo w spotkaniach, ofertowanie, negocjacje itp. Są to zatem typowe działania agenta, podmiotu wspierającego sprzedaż. Owszem, pośrednik w pewien sposób reklamuje towary przy swoich czynnościach, ale to nie jest cel sam w sobie. Działanie to jest związane z jego podstawowym celem, jakim jest doprowadzenie do sprzedaży. NSA zauważył również, że za taką tezą przemawia wynagrodzenie agenta – uzależnione od sprzedaży. W efekcie, świadczenie takie nie podlega WHT w myśl Ustawy CIT.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. akt II FSK 2470/20.
